CO ZOBACZYĆ W DEIA? PLAŻA CALA DE DEIA
Deia to malownicza miejscowość o charakterystycznej dla tego regionu zabudowie. Przyciąga swoim sielskim klimatem. Jest to też świetne miejsce wypadowe do górskich wycieczek. W pobliskiej zatoce – Cala de Deia, znajduje się jedna z najchętniej odwiedzanych plaż na zachodnim wybrzeżu wyspy.
Deia
To urokliwe miasteczko położone na wzniesieniu, u stóp góry Puig de Teix, w masywie Serra de Tramuntana. Sama miejscowość nie ma do zaoferowania zbyt wielu atrakcji. Oprócz XIV-wiecznego kościoła – San Juan Pautista oraz muzeum archeologicznego, w samym sercu Deia, nie zobaczymy zbyt wiele.
Jest to jednak dobry punkt wypadowy na piesze wycieczki górskie oraz doskonałe miejsce by odetchnąć od bardziej zatłoczonych miejsc Majorki. W pobliskiej zatoce znajduje się niewielka, żwirowa plaża Cala de Deia.
Wąskie, kamienne uliczki i budynki oraz zielone okiennice, to typowe cechy zabudowy zachodniej części Majorki.
Jak dotrzeć do Cala de Deia?
To jedna z najprzyjemniejszych i najłatwiejszych dróg wzdłuż słynnego szlaku trekkingowego GR 221 (Ruta de Pedra). Z Deia do jednej z najpiękniejszych plaży wyspy dzieli nas zaledwie 3 km. Dotrzemy do niej samochodem, rowerem oraz pieszo.
Dojazd samochodem – do plaży prowadzi łatwa, lecz kręta droga asfaltowa. Kilkadziesiąt metrów od plaży znajduje się płatny parking. Koszt postoju za 1h to 1 €. Natomiast za cały dzień zapłacimy 6 € *.
Rowerem – niestety brak ścieżki rowerowej. Przy dużym ruchu samochodowym, jazda może być niekomfortowa.
Pieszo – jest to sposób najbardzej godny polecenia. Nie wymaga on specjalnie dobrej kondycji czy butów trekkingowych (choć nawierzchnia jest przeważnie kamienista, można ją pokonać w sandałach).
Gaje oliwne
Cale Deia to jedna z najpiękniejszych plaż zachodniego wybrzeża Majorki. Trekking do niej prowadzi przez gaje oliwne, w których możemy z bliska podziwiać najróżnorodniejsze formy tych okazów.
Tuż po opuszczeniu Deia wchodzimy do ogrodzonego płotem gaju oliwnego, w którym mamy okazje dokładnie przyjrzeć się rosnącym tam okazom.
Moją uwagę zwróciły przede wszystkim kręte i przybierające najróżnorodniejsze kształty konary drzew.
Im starsze drzewo oliwne, tym większe prawdopodobieństwo, że jego konar będzie krzywy i sękowaty. Niektóre z nich, jak te na umieszczonych zdjęciach, składają się z kilku, pozrastanych ze sobą pni, tworząc najróżniejsze formy i guzy.
Na Majorce ogrody oliwne występują najczęściej w formie murowanych tarasów.
Plaża Cala de Deia
Plaża nie jest zbyt wygodna, gdyż duże kamienie utrudniają leżakowanie i opalanie (szczególnie na brzuchu 
). Tą niewygodę rekompensują natomiast widoki. Plaża okalana z trzech stron skałami tworzy zatokę, w której nie sposób się nie zakochać.😍
Na parkingu, po prawej stronie znajduje się wejście na pnący się ku górze szlak, z którego rozciągają się niesamowite widoki na plażę i morze.
Deia - praktycznie
Czas: Zrobienie pętli z Deia do Cala Deia i powrót do Deia zajmuje ok. 1.45 godz. (Czas nie obejmuje odpoczynku, przerw na zdjęcie itd.).
Miejsce startu: W miasteczku widoczne są oznakowania prowadzące na plażę.
Różnica wysokości: Każdorazowo 260 m przy wejściu i zejściu.
Wymagania/utrudnienia: Droga wybrukowana, łatwa. Jeżeli nie mamy wygodnych butów, drogę można kontynuować asfaltem (jednak panuje na niej dość duży ruch), która przecina w połowie drogi nasz szlak.
Restauracje: brak na szlaku. Restauracje znajdują się w Deia i Cala Deia.
* Dane z września 2019 roku.
Spodobał Ci się wpis lub masz uwagi dotyczące tego artykułu? Koniecznie zostaw komentarz!
- Majorka
Małgorzata Pakuła
Fajnie, że Hiszpania potrafii zrobić użytek z bogactwa swoich krajobrazów i przyrody i zorganizować oznakowane szlaki. Tego mi bardzo brakuje na Sycylii. Niby jakieś trasy piesze są, ale w przewodnikach zero info, w necie to samo. Uciążliwe jest szukanie na własną rękę, chciałoby się po prostu przyjechać i pójść a tu nigdy nie wiadomo skąd szlak, gdzie się kończy i czy w ogóle otwarty. Ech.
A dużo ludzi na tym szlaku konkretnie?
Viola and the World
Ja miałam wrażenie, że na Majorce częściowo jest tak,jak opisuje to Pani w komentarzu. Są szlaki, jak ten w Deia, który jest prosty, krótki i dobrze oznakowany, ale już idąc głębiej w góry, np. na trasie Valldemossa – Deia, oznakowania są fatalne. Tuż przed samą Deią, po 5-godzinnej wędrówce, musiałam zawrócić, gdyż oznakowania były sprzeczne i nie potrafiłam zejść z ogromnej, stromej skarpy.
Na trasie Deia – Cale de Deia nie było aż tak wielu ludzi. W drodze do spotkałam zaledwie 4 osoby, ale już w powrotnej może z 14.
Natomiast już na szlaku Valldemossa – Deia w ciągu 7 godzin spotkałam może z 12 osób.